Yapamıyoruz çünkü değer veriyoruz sanıyoruz ki hayat anlamsız olur o kişi yada kişiler giderse tam tersine sararan yaprak nasıl ağaçtan yere düşerse, seninle olmak istemeyende er geç bir şekilde gider...
Hayat gözlerini kapadığında sadece güzel şeylere tebessüm etmek değildir.Hayat hataları da, olumsuzlukları da düşündüğümüzde onları olumlu duygulara dönüştürmektir.Dertler elbette size ağır gelebilir ama bilmeliyiz ki üzülsek te, sızlansakda geri gelmiyor bir şeyler, biz sadece yıkılmakla kalıyoruz.Depresyona girip hayatı karartıyoruz kendimize.Bir de üstüne bir arkadaştan, bir dosttan tabiri caizse ( kazık ) yedikmi üstüne tuzu biberi oluyor. Tamam diyoruz artık yapabilecek birşey yok yıkılıyoruz birçok sırrımızı paylaştığımız için ama herkesi kendimiz gibi gördüğümüzden olabilir mi?Tabi ki olur sanıyoruz ki yakınımızdan hayal kırıklığına uğramayız olur mu uğrarız hemde en derinden kalbimizden.
Hep diyorum; yorgunluğuma, kızgınlığıma çare buluyorum da ama kalp kırıklıklarına asla.
Derin yaralar açar bazı sözler davranışlar belki devam eder arkadaşlığınız ama artık hiç bir şey eskisi gibi olmaz ama karşınızdaki hatasını bilmediği, ya da görmezden geldiği için anlam veremez buna pişkin pişkin sorar bilmediğim bir şey yok dimi diye :) ne diyebiliriz kimimiz açıkça söyleriz kimimiz dağ dağa küsmuş misali susar geçiştiririz.Bu sebepten dolayıdır ki kırılmalarada hazır olmalıyız...
Yaprak ağaçtan sıkılmışsa
Sonbahar bahane
Yaprak gitmeyi göze almışsa
Direnmez rüzgar ağaca....
Ağaçtan düşen yaprak nasıl ki kurumaya mahkumsa, gönülden düşen de unutulmaya mahkumdur!...
0 yorum:
Yorum Gönder